توی عمرم اینقدری که جلسه رفتم و درباره ی مسائل مختلف توی جلسات مختلف نظر دادم با دوستان و اینا ؛ تو خونه و فامیل نظر ندادم ! (با اغراق !!)یکی از جالب ترین جلسات زندگیم رو هم دو سه روز پیش نشسته بودم تحت عنوان هم اندیشی نشریات دانشگاه.شرایط خیلی غریبی بود ... از اول دبیرستان کار نشریه کردم تک و پار ولی تو جمعی بودم که بعضیاشون واقعا تو همین دانشگاه شروع کرده بودن به کار و فکر میکردن چون مثلا یه نفر ترم دومه به جلسه ها دعوت میشه حتما نا بلده و تازه وارد !!

     خلاصه ... هر کسی یه نقدایی داشت که عادی هم هست.ولی مساله اینه که بنظر من این وسط نقد هایی میشد که روا نبود و گاهی اوقات بخاظر اینکه بعضیا بخوان از زیر بار مسئولیت شونه خالی کنن تقصیرا رو مینداختن گردن چاپ و مدیران دانشگاه و ... . حالا حساب کنین من باید چیکار میکردم ؟ خودتونو بذارید جای کسی که بعنوان یک عضو از یک جامعه ای ببینه که حرکت جمعیشون اشتباست و باهاش موافق نیست و دوست داره معتدل تر و منطقی تر پیش برن.

      من میدونستم اگه حرفی مخالف بقیه بزنم چه عاقبتی در انتظارمه ولی از طرفی هم نمیتونستم بعضی حرف ها رو تحمل کنم چون خیلی اشتباه فکر میکردن .نمیخواستم اینقدر رو اشتباهاتشون پافشاری کنن و همدیگه رو هم تشویق کنن که آره ما داریم درست میگیم و ... . اینقدر هم تو اینجور جمع ها نشستم که میدونستم داره چه اتفاقایی میوفته دقیقا.

     تصمیم من این شد که پای عواقبش بایستم و با وجود اینکه شاید اشتباه هم بنظر بیاد حرفم رو بزنم. خلاصه اجازه گرفتم و شروع کردم به صحبت کردن. از سیر تا پیاز خیلی دوستانه و یواش یواش گفتم و هر دو جمله یه بار میگفتم من خودمو جزئی از شما میدونم دوستان. دارم خودم رو ... خودمون رو نقد میکنم . ولی چیزی که نهایتا پیش اومد این بود که اواخر صحبتای من سر و صدا ها بلند شد ! بالای 80 درصد از اعضا مخالف بودن(میدونستم البته) !! و همه توی صحبتاشون بعد از من حد اقل یک بار اسم منو میاوردن و شروع میکردن به جواب دادن به من که تو فلان گفتی و فلان کردی و ... .

     من یک دنده بازی در آوردم ولی میدونستم که کارم درسته.از قبل جلسه هم تصمیم داشتم مخالفتم رو با بعضی حرفای جمع اعلام کنم.توی اون جلسه دیگه حرفی نزدم و فقط به بقیه دوستایی که رو به من با پرخاش صحبت میکردن یه لبخند میزدم و فقط نگاهشون میکردم که واقعا الان چه چیزایی داره تو ذهنشون میگذره؟واقعا چرا دارن اینجوری پرخاش میکنن !؟ با خودم میگفتم اگه این جمعیه که تقاضا داره که همه باید نقد پذیر باشن پس چرا خودشون اینجوری نیستن ؟ و هزار تا سوال دیگه که یه لحظه هم داد و بیداد های دوستان نذاشت حواسم ازشون پرت بشه .

     خلاصه که من یه دندگی کردم و خیلی هم راضی ام.کار خیلی سختیه که بدونی همه مخالف حرفتن ولی اون رو بگی فقط بخاطر اینکه فکر میکنی کار درستیه. الان خیلی خوشحالم از این که تونستم به خودم ثابت کنم اگه بخوام میتونم توی همچین شرایط سختی کاری که فکر میکنم درسته رو انجام بدم و امیدوارم که تو این مورد اشتباه نکرده باشم.و اومدم بگم که اگه مطمئنید کارتون درست تره یک دنده باشید! اگه میخواید درست تر بشید هم انتقاد پذیر ! و به هبچ چیز هم توجه نکنید جز هدفتون !

*اگه میخواستم پست موقت داشته باشم این میشد پست موقت ! ولی از این سوسول بازیا ندارم فعلا تا اطلاع ثانوی !
*بازم طولانیه ، دیگه کمتر از این نشد!