پر از تلاطمم و لحظه ای قرار ندارم
چو حس و حال نشستن ، دل فرارندارم
همیشه دلخورم از آنچه اتفاق می افتد
همیشه غم زده از آن که اختیار ندارم
جواب طعنه زدن های گاه گاه رفیقان
سکوت می کنم ، آری ... چون اعتبار ندارم
نمی رسم به زمانی که خنده بر لبم آید
در این زمانه گمانم که یار غار ندارم
اگر به بدرقه ام دست خالی آمده کاسه
یواش میروم و میدوم ... غبار ندارم
منی که گریه کنی بعد مرگ بر کفنم نیست
غمی ندارم اگر بعد خود مزار ندارم
