تو

تو را هم دوست خواهم داشت
     کنار شاپرک ها
        در میان آرزو هایم
            به قدر خاطراتی از زمان حال یا حتی
                 به قدر راه رفتن های یک نوزاد ده ماهه
                 که آوردند من را تا به اینجایی که میگویم:
                        <<تو را هم دوست خواهم داشت>>

تو را هم می کشانم با خودم

  در عمق رویایی
       که با هم
          زیر باران
            خیس تر از آسمان باشیم ...

اما ، نه ...
تو خود رویای بارانی ...

تو را مهمان کنم شاید

پنیر پارمیجان

یه پنیری هست به اسم پارمیجان ؛ بعضیا هم میگن پارمیسان ...
همونطور که میدونین پنیر موجود خیلی متنوعیه!
این نوعش هم یه ویژگی خاص داره که باعث شد من بتونم ازش سوء استفاده کنم.اونم اینه که کامل شدن فرآیند تولید این پنیر یک سال طول میکشه.خیلیه هااااا ... یک ساااال...
ولی در هر صورت،من فقط خواستم بگم که ، دقیقا یک ساله که تو وبلاگ پست نذاشتم و دلیلش هم این بوده که این تو فرآیند معمولی یه وبلاگ با کیفیته(!) و کاملا عادی . کاملا طبق برنامه بوده و خیلی هم حساب شده!
همین دیگه،میگن دیوار حاشا بلنده!



پی نوشت:
1)والا منم از این پنیرا نخوردم،نمیدونم چیه!
2)آتیش بگیره این تلگرام و واتساپو ... که ده برابر یه وبلاگ وقت میگیره،بازدهیشم مث همین وبلاگ ضعیف(!).خوب بگو مگه سرت درد میکنه؟برو همون وبلاگتو مدیریت کن دیگه!!
3)در کل اگه این پست خیلی بیمزه بود ؛ اصلا مهم نیست!!
کیه که بیاد نظر بده ؟؟