شاه بیت

○
روزی به یک درخت جوان گفت کُنده‌ای :
باشد که میزِ گوشه‌ی میخانه‌ای شوی !
•
تا از غمِ زمانه بیابی فراغ بال
ای کاشکی نشیمنِ پیمانه‌ای شوی
•
یا این‌که از تو، کاسه ی «تاری» در آورند
شورآفرینِ مطربِ دیوانه‌ای شوی
•
یا صندوقی کنند تو را، قفل پشتِ قفل
گنجی نهان به سینه‌ی ویرانه‌ای شوی
•
اما ز سوزِ سینه دعا می‌کنم تو را
چون من مباد آن‌که درِ خانه‌ای شوی !
•
چون من مباد شعله‌ور و نیمه‌سوخته
روزی قرینِ آهِ غریبانه‌ای شوی
•
چون من مباد آن‌که به دستانِ خسته‌ای
در موی دخترانِ کسی شانه‌ای شوی
::
روزی به یک درخت جوان گفت کُنده‌ای :
«باشد که میزِ گوشه‌ی میخانه‌ای شوی»

                                                                                                    #حسین جنتی

سر ریز

   نوشتم سر ریز ، بخاطر اینکه علاقه ای که به آقای نظری ، بواسطه ی شعرای بی نظیر و سبک خاصش دارم ، سرریز کرد .
   از اون سر ریزایی که سر سفره میارن نبود پس ؛ از اون سر ریزایی بود که کف نوشابه میکنه !!
   و دلیلشم این بود که، همین طور که بطور اتفاقی داشتم تلوزیون میدیم ، دیدم ایشونو آوردن تو خندوانه و به طرز عجیبی ازشون خواستن یه بداهه بگن .
آقای نظری هم خیلی خوب ، یه بداهه گفتن ، در حدی که واقعا یه حس افتخار عجیبی تو وجودم ایجاد شد ! (البته هنوز نمیدونم چه ربطی داشت ، ولی همینه دیگه !!)
   و بی نهایت دوست دارم ، یه روزی توی جمعی باشم که فاضل نظری ، دیشب ، تمام قد ، با سرودن یه بداهه ، ازشون دفاع کرد.
   اینجوری گفت :

من عاشقم و جناب خان نام من است
تنها سندم این دل ناڪام من است

گر وقت به تلخی گذرد، باکی نیست
شیرینی عمر، یاد احلام من است !

   یه شعر دیگه هم تو ادامه مطلب میذارم ، هر کی نبینه ، ضرر کرده !!

اهل اینجایم ...

داشتم در باره ی یه شعری جستجو میکردم چشمم به این شعر افتاد.به نظرم جالب بود.

اهل اینجایم

کار و بارم بد نیست

تکه طنزی دارم، تپه هوشی، سر سوزن اخلاص

مادری دارم، میشینه توی خونه، می بافه دونه دونه

دوستانی بهتر از صد دشمن...

لای یک نون لواش، پای آن لیوان چای

من که خوشحالم

لقمه ام پر شده از مشت پنیر!

من نمی دانم

که چرا می گویند، اسب گوسفند قشنگی است

 کفتر من پس کو؟

و چرا هیچ خری کرکس نیست

وزغ از یک گل ارکیده چه کم دارد؟ هان؟

اشتهامان پس کوش؟

گل شبدر آنجاست!!!

چشم ها را باید شست، با اسید یا وایتکس

کار ما نیست که خرمن کوبیم!

کار ما فوقش این است

که به گاوِ نرِ همسایه مان(!)

یک سلامی بکنیم

                                            منبع:یک تکه طنز

مادر . . .

قرار نبود اولین مطلب این وبلاگ از شاعر دیگه ای باشد،اما مرگ ناگهانی مادر بزرگ عزیزم بدون قرار قبلی به ملاقاتمان آمد. شعری در ادامه از استاد شهریار که میگویند شاهکاریست در باره ی مادران:

نه ، او نمرده است.

نه او نمرده است که من زنده ام هنوز

او زنده است در غم و شعر و خیال من

میراث شاعرانه ی من هرچه هست از اوست

کانون مهر و ماه مگر می شود خموش

آن شیرزن بمیرد ؟ او شهریار زاد

«هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق»

...