ویترین

یک عمر رقصیدم به هر سازی که دنیا زد / / در مصرع پایانی آواز... خوهم مرد

۵ مطلب با موضوع «بر اساس موضوع :: شعر ها :: کلاسیک :: غزل - قصیده» ثبت شده است

آیا من هم نیز ؟؟

     ماجرا اینه که از اونجایی که من توی شهر خودمون دانشگاه هم قبول شدم ، معلم ادبیات دوران دبیرستانمون درس ادبیات فارسی دانشگاه رو هم ارائه دادن . از طرفی توی کلاس درباره امتحان بحث شد و یه سری صحبت که نهایتش این شد که ته برگه امتحان یه سوالی هست که یه حالتی داره بین اینکه یه چیزی از خودتون بنویسین و نقد و شعر و این حرفا ...

     من بیچاره هم کلی فکر کردم که مثلا اگه این سواله بیاد من چی بنویسم ! که یه دفعه گذشته اومد جلو چشام . یه لحظه حس کردم اگه گاهی اوقات شعر و اینا مینویسم و علاقه مند شدم به نوشتن، خیلی این استادمون توش دخیل بودن.تا اون موقع به چشمم نیومده بود ولی هر چی گشتم تو خاطره هام دیدم با اینکه خیلی باهاشون گرم و گیر نبودم ، ولی انگار بیشتر از همه ی شرایط و مسایل دیگه تاثیر گذار تو بودن. خلاصه این شد که بعد از کلی فکر کردن و کلنجار رفتن با خودم به این نتیجه رسیدم که یه شعر کنایه آمیز و محبت آمیز بنویسم تهش و خلاصه برای یه بار هم که شده توی عمرم حرف دلمو به یه نفر بزنم.

     آقا نشستم تو طول ترم یه غزل آماده کنم که فقط سه بیتش آماده شد ! سر امتحان هی با خودم گفتم خوب ، بنویسم !!؟؟ ننویسم ؟؟!! این چیه عاخه ؟! ولی خوب ... از اونجایی که با وجود نصفه و نیمه بودنش کلی برنامه چیندم روش تو کل ترم ،دلو زدم به دریا و همون سه تا رو نوشتم تو سوال آخر . ولی حیفم اومد که نصفه بذارمش ، برا همین نشستم شعره رو تکمیل کنم ! - فک کنید همه نشستن سر امتحان دارن سوالا رو جواب میدن و تست میزنن ، من نشستم دارم شعر میگم ! - خلاصه شروع کردم به فشار آوردن به مغزمو و فکر کردن . نتیجش رو این پایین براتون تایپ میکنم :

     البته مصراع آخرشو بعد از اینکه برگه رو تحویل دادم توی راهرو به ذهنم رسید ! و در نتیجه یه شعر کااملا نصفه و نیمه تحویل دادم.



کسی گره زده شعر مرا به دستانت

دخیل بسته مرا یک نفر به دامانت

قرار بوده کسی مثل من بیاموزد

اصول شاعری از راه راه مژگانت

به رقص آمده الفاظ ذهنم از روزی

که وزن شعر زدی روی میز از جانت

خلاف عادت من بوده حمد آدم ها

ولی به جبر شدم جزء وام دارانت

بخوان به گوش کسی که معلمم بوده

که هر چه میگذرد بیشتر به قربانت



*** و اما سوال اینه که آیا شما هم مثه دوستام فکر میکنین من چاپلوس و آش مالم یا نه !؟ چرا ؟ با ذکر دلیل توضیح دهید .


۴ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مرتضی

قرار ندارم

پر از تلاطمم و لحظه ای قرار ندارم                                        

                                    چو حس و حال نشستن ، دل فرارندارم

   همیشه دلخورم از آنچه اتفاق می افتد                                       

                                    همیشه غم زده از آن که اختیار ندارم

 جواب طعنه زدن های گاه گاه رفیقان                                       

                                         سکوت می کنم ، آری ... چون اعتبار ندارم

    نمی رسم به زمانی که خنده بر لبم آید                                       

                                   در این زمانه گمانم که یار غار ندارم

      اگر به بدرقه ام دست خالی آمده  کاسه                                       

                                   یواش میروم و میدوم ... غبار ندارم

       منی که گریه کنی بعد مرگ بر کفنم نیست                                      

                                    غمی ندارم اگر بعد خود مزار ندارم




۱ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
مرتضی

تغزل ملکوتی




بس است هر چه نوشتید ، بر نمیگردد

به هیچ ، روح خدا مختصر نمیگردد

تغزلی ملکوتی که تا ابد دل ما

پس از شنیدن او محتضر نمیگردد
.
.
.


---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
شاید یه روزی غزل کاملشو گذاشتم !! :(

۲ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
مرتضی

در این ظلمت کده تا کی پی خورشید می گردی ؟


در این ظلمت کده تا کی پی خورشید می گردی ؟


                                                     دلا من را رها کن تا پی امید می گردی


مرا کشتند کنج خانه ی غم  نارفیقانم


                                                      در اطمینانِ نا اهلی پی تردید می گردی !


من از رفتارشان دلگیرم و یک روز خواهم رفت


                                                     و می دانم پی آنی که می گریید می گردی


از آن روزی که بغضم را شکستند و شدم تنها


                                                  پی آن کس که احساس مرا فهمید می گردی


کجایی ؟! بس کن این امیدواری را ... تمامش کن ...


                                                    کمی عاقل شو ، تا کی در پی امید می گردی؟


 -----------------------
زیر نوشت :
این غزل رو میذارم ، بخاطر اینکه یادم نره ، از غزل آمده ام و به غزل باز خواهم گشت !
قرار شد کمتر کلاسیک بذارم ، نه هیچی ... هنوزم قلبم موزون میتپه !   :-))

۴ نظر موافقین ۲ مخالفین ۰
مرتضی

نگاه تو نمیفهمد چرا زخم شده کاری (p.m)

 نگاه تو نمیفهمد چرا زخم شده کاری

                             و خنجر را نمیبیند که در پشتم شده خاری

 تو یادم داده بودی مثل مردم بی ریا باشم

                             و خود اما برای دوستانت هم دل آزاری

 زلیخا را بگو این بار بیاید پشت در با <<تو>>

                             که شایدگشته باشد خواهشش از روی ناچاری

 دلم میخواست پژواک صدایی آشنا باشم

                             که اینسان دشمنی یعنی که خیلی دوستم داری

 تو با این خاطراتت را همیشه یاد خواهم داشت

                             به شرطی که مرا با <<خنجرت>> همواره یاد آری

            

                             

                                                                                 شاعر : مهدی

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مرتضی